Version Française ici-dessous

Een paar keer in je leven

Vertellen ze je een bericht

Dat je niet had willen horen,

Een bericht waarvan

De klanken je doorboren

Een bericht dat je nooit had willen horen

Nonkel Michiel

Als kind schreef ik je een brief met vragen over jouw werk. De brief schoof in een lichtblauwe omslag en vloog met de luchtpost naar Rwanda. De brievenbus hield ik dagelijks in de gaten tot er – maanden later- een brief met luchtpost terugvloog en landde.

Ik keek op naar jou.

Je schreef me gedichten toen ik in Congo was, van op mijn verjaardag tot aan kerst en tussendoor.

Je toverde een glimlach.

Ik draag ze steeds met mij als ik weer naar Congo reis.

Het reizen en verbinden ligt nu even stil, door Ebola en dan Corona.

Het gaat om verbinden, mensen erbij laten horen: “hey, kom erbij”.

Het gaat om ondersteunen en laten groeien.

“Hij schreef een klein gedichtje, het had niet veel om handen, maar het had iets van een lichtje dat in het donker brandde”

Toon Hermans

Ruth Verbugge


Quelques fois dans la vie

un message vous est adressé

Que vous ne vouliez pas entendre

Un message dont

Les sons vous transpercent

Un message que vous n’aviez jamais voulu entendre

Oncle Michiel

Étant enfant, je t’ai écrit une lettre pour en savoir plus sur ton travail. J’ai glissé la lettre dans une enveloppe bleu clair et elle est partie par avion direction le Rwanda. J’ai gardé un œil sur la boîte aux lettres tous les jours jusqu’au moment où – des mois plus tard – une lettre me revennait, attérie avec le courrier aérien.

Je t’admirais.

Tu m’envoyais des poèmes quand j’étais au Congo, pour mon anniversaire, à Noël et entre les deux.

Tu me faisais sourire.

J’ emporte toujours tes poèmes avec moi lorsque je retourne au Congo.

Les voyages et les liens sont maintenant interrompus à cause d’abord de l’Ebola et maintenant le Corona.

L’important, c’est de se connecter, de se rencontrer, de tisser des liens : «hé, rejoins-nous».

De soutenir et de laisser grandir

«Il a écrit un petit poème, ce n’était pas grand-chose, mais ça avait quelque chose d’une lumière qui scintillait dans l’obscurité »

Toon Hermans

Ruth Verbrugge