Lieve Michiel,
je was een collega bij Vredeseilanden, maar vooral een mentor voor me. Je zag, hoorde, voelde en begreep zo veel, zonder te oordelen. Je leerde me naar de realiteit, naar gebeurtenissen in Afrika te kijken vanuit verschillende invalshoeken en je deed dit vooral door te bevragen. Nooit veroordelend, altijd positief en bemoedigend. Met een heel grote openheid en een ondeugende, bemoedigende glimlach.
Je hebt Vredeseilanden rijker gemaakt, dat is zeker, en bij veel collega’s een zaadje van je grote liefde voor Afrika geplant.
Zoekend naar een foto om hier te delen, ontdekte ik dat er weinig foto’s waren waar je opstond, je hoefde niet per se in de kijker te staan. Deze foto is gemaakt in Indonesië, in 2001. Edgard, mijn man en ikzelf waren er om de campagne van 2002 voor te bereiden en op het einde van ons verblijf kwamen Mir en Herman, Mariette en jij aan. Een heel blije ontmoeting, ook al was ik wel bezorgd omdat je niet lang daarvoor een zware hartoperatie had ondergaan. Mariette en jij, allebei onderzoekend, nadenkend en luisterend. Met al jullie aandacht, open blik en groot hart.
Lieve Michiel, wat ben ik dankbaar dat ik je heb mogen kennen.
An Bosmans
